off - on - off - online

Gepubliceerd op 22 september 2020 om 21:30

Een jaartje of 13. Met honderd bij elkaar gespaarde euro's ging ik naar de winkel. Ik kwam naar buiten met een roze klaptelefoon. Het tofste wat je er mee kon doen was de ringtone veranderen. Dat was leuk. De eerste dag... Verder was het een handig en praktisch apparaat want je kon er mee bellen. Inmiddels heb ik een telefoon die iedereen heeft, zo eentje voor de dorst. Ik zit ermee actief op Whatsapp, Instagram, Facebook en Pinterest. Verder regel ik met mijn mobiele telefoon mijn mail, mijn bankzaken, mijn boodschappenlijstjes, mijn notities, mijn muziek, mijn camera en foto's, verkoop ik via apps kleding, shop ik via andere apps dingen die ik niet nodig heb, bestel ik eten, houd ik mijn hardlooprondjes bij, zet ik het licht thuis aan en uit... enzovoort... ik heb nog net geen app waarmee ik 's avonds mijn make-up afhaal en mijn nachtjapon aantrek.


Vette shit, zou je kunnen zeggen.. maar het ging me tegenstaan. Want al deze apps zijn bedacht voor het 'leuke en handige'. En sommige van de apps vervullen deze wensen zeker nog steeds. Maar, dikke maar, een deel van de apps doen inmiddels een hele hoop meer. De social media figuren zijn inmiddels dag en nacht bezig om ons allen zo veel mogelijk en zo lang mogelijk op onze apps te houden om zo veel mogelijk doekoes aan ons te verdienen. De notificaties, pop-ups, rode rondjes die met hoge cijfers aangaven dat ik nog een hele hoop te doen had... die kwamen bijna nooit van mijn vriendinnen of personen met een vraag of berichtje. Die waren niet echt. ''Bekijk nu de nieuwe posts van....'': berichtjes uit een computer die mij naar mijn app lonkte en waar ik dus he-le-maal gek van werd. Want ik deed het. Ik stonk er in, keer op keer. 

Dus er werden al wat zaken aangepakt hier thuis: geen telefoons meer in de slaapkamer. Geen telefoons meer aan de eettafel... Momenten van rust en tijd voor elkaar namen we hiermee terug en dat was goed, maar niet genoeg. Daar kwamen we snel genoeg achter na het zien van The Social Dilemma. Een docu waarin ontwerpers / makers / founders van bestaande social media platforms aan het woord zijn en de waarheid achter de donkere kant van deze werelden met de kijker delen. Quotes als ”There are only two industries that call their customers ‘users’: illegal drugs and software.” en ”If you’re not paying for the product, then you are the product.” vliegen langs je oren in deze docu. Een hoop wist ik al, maar net niet goed genoeg want ik vond het naar. Heel naar. Een computer die mijn telefoongebruik zó goed kent dat ie precies weet wat ik op welk moment wil zien en hoeveel tijd ik daar wel in wil stoppen. En, hoeveel geld ze op dat moment dus wellicht wel aan mij kunnen verdienen. Nee. Nee nee nee. Dacht ik. En nee is nee, dus er moest wat gebeuren!

Omdat ik mijn social media kanalen gebruik voor mijn werk én nog steeds gebruik wil maken van de leuke en handige kanten van de platformen, was alles verwijderen en terug naar het roze ding geen optie. En dus werden mijn wensen:
- Mijn schermtijd beperken tot 1 uur per dag
- Zelf kunnen bepalen wanneer ik kijk / open / lees / reageer / opzoek
- Standaard dagelijkse social media momenten

En daar ging ik. Als eerst besloot er mee te kappen: het onnodig scrollen. Dat was een eerste stap. Een soort afkicken wel... maar al heel snel kwam ik er achter hoeveel tijd ik over had elke dag. Zielig veel tijd... een stukje schaamte borrelde bij mij naar boven. Maar ook trots, want het voelde fijn dat er nu dus wel verandering ontstond. Vervolgens merkte ik dat, omdat ik dat 'scrollen' dus niet meer deed, ik mijn telefoon dus vaker links liet liggen. Want die 'even kijken' momentjes bleven uit en dus had ik het ding niet nodig. Mijn apps werden gek en bleven mij wanhopen aandacht vragen. Dus, door naar een volgende stap: alles wat ik ook op de computer kan, verwijderde ik op mijn telefoon. Meer rust. Meer rust was goed. Niet alles kon weg, via de computer kan je bijvoorbeeld geen Instagram post plaatsen, the Gram mocht blijven. En toen, het ging lekker maar ik wilde nog meer rust: op naar mijn instellingen: alle notificaties uit. Van alles. Geen 'rode rondjes die met hoge cijfers die aangeven dat ik nog een hele hoop te doen heb' meer voor mij. Dat was het kersje op de taart.

Inmiddels zijn we een week verder en life is good. Ik ben er nog niet, mijn schermtijd schommelt nog ergens rond de 1,5 uur en ik heb nog geen vaste social media tijden uitgekozen. Maar ik voel me wel weer in controle. IK bepaal wanneer ik iets kijk / open / lees / reageer / opzoek. En wat dat dan is enzovoort... Ik kan nog vier kantjes vol schrijven maar heb besloten dat deze LAP nu wel even voldoende is. Als je nog steeds aan het lezen bent, applausje voor jezelf.

Ik sluit deze blog over mijn knipperlicht love affair met mijn gsm graag positief af. Een paar tops, waarom ik nog steeds van het ding houd. En een paar tips, die ook jou misschien helpen in deze bare tijden :)


Toedeloe mooie mensen, wees lief voor elkaar.

 

Tops

- Zoveel leuke online contacten / ontmoetingen waar dan soms weer mooie dingen uit ontstaan.
- De inspiratie, leuke ideeën, events, plekken enzovoort. Veel veel veel van dit op de socials.
- Het platform dat ik kan gebruiken om mensen te inspireren, mijn lievelings te delen en zo dus andere te helpen.
- Zonder mijn socials zou ik ongeveer 20% van mijn webshop omzetten draaien...  :)

Tips
- Praat er over... haha. Maar echt. Ik had dit niet gekund / gewild / gedaan als mijn mistah lover er niet hetzelfde in had gestaan.
- Schakel je notificaties uit! Twee drukken op de knop, wereld van verschil.
- Vertel mensen je te bellen, en bel zelf vaker. Laten we het bellen voor een afspraak en dat je elkaar dan echt in het echt ontmoet... weer cool maken.
- Kijk de docu!
- Wees lief voor elkaar ook online.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.